His Inferno, Rozdział 25

Dobra, jednak cztery opowiadania naraz to za dużo :c

Co powiecie na to, że teraz będę kontynuować jedynie Double Bliss oraz His Inferno ? 

Zapewniam, że dzięki temu będę o wiele częściej dodawać rozdziały, bo będzie po prostu  "mało" pisania :>

I z resztą lepiej będzie, gdy przeczytacie jeden rozdział z np. "His Inferno" w poniedziałek, a następny dostaniecie już w środę lub czwartek, niż czekać na niego dwa lub trzy tygodnie, nie zgadzacie się ?

A gdy te opowiadania się już skończą, będę kontynuować "Everything for you" i "Play with me" + jeszcze jedno, dosyć (według mnie) ciekawe opowiadanie ;)

Mam nadzieję, że ten "układ" przypadnie wam do gustu, będzie dobrze i dla mnie i dla was :)

I jeżeli któraś z was byłaby zainteresowana moim Instagramem, 

jest on tu ------> https://instagram.com/xjolcia/ :)
Daje followback ! :3 

Miłego czytania :*

    -Co ty do jasnej cholery robisz ? - zapytał ostro Zayn, po czym spuścił wzrok na album, który trzymałam w rękach. 

Zesztywniał i otworzył oczy szerzej. Już miał na mnie wrzasnąć, ale odezwałam się pierwsza:

-Co to jest..? - jęknęłam, a łzy sunęły swobodnie po moich policzkach.

Zayn, zapewne słysząc moją skruchę w głosie, złagodniał i był bardziej przerażony niż zły.

-Miałem to wyrzucić.

-Ale tego nie zrobiłeś. - jęknęłam - Znasz te kobiety ?

Zagryzł wargę, po czym skinął niepewnie głową.

Pokiwałam z rezygnacją głową i rzuciłam album w jego stronę na podłogę. 

-Julio, wysłuchaj mnie.

-Nie chcę na ciebie patrzeć... - sięgnęłam po laski i ze spuszczoną głową zaczęłam iść w stronę drzwi.

-Pozwól mi wyjaśnić.

-Jest na to jakieś racjonalne wyjaśnienie ?  - obróciłam się napięcie i spojrzałam na niego - Czyli chcesz mi powiedzieć, że to nie są twoje wcześniejsze kochanki, których zdjęcia zachowałeś sobie na pamiątkę i Bóg wie co z nimi robisz ?

Zacisnął szczęki.

-Dobrze, nie umiem inaczej tego wyjaśnić.

Odwracając się zaszlochałam cicho i zaczęłam iść.

-Ale Julio, proszę. - stanął przede mną.

-Nie, Zayn ! - krzyknęłam - Daj mi spokój !

-Tylko proszę, nie uciekaj. - powiedział błagalnie. - Nie znowu..

Przełknęłam ślinę.

-Nawet nie mam jak. - wyszarpnęłam się z jego uścisku.

-Gdzie idziesz ?

-Chcę pobyć sama.  - zatrzymałam się i spojrzałam w jego stronę - Znajdziesz mnie, nie zgubię się przecież. I nie zbliżę się do windy.

Widziałam, że mu ulżyło. Nawet bardzo.

-Ale gdyby nie te laski już dawno by mnie tu nie było. Uciekłabym jak najdalej od ciebie. - zerknęłam na leżący na podłodze album, potem znów na Zayna.

Chciałam już iść, ale się zatrzymałam.

-Oh, i mam nadzieję, że miło spędziłeś popołudnie. - powiedziałam, patrząc na niego znacząco.

       Leżałam na kanapie w mini bibliotece Zayna. Nawet zaczęłam jedną czytać, a dokładniej "Koniec Romansu".

Tytuł idealnie pasował do moich przyszłych zamiarów. Ale czy naprawdę chciałam opuścić Zayna ?

Położyłam książkę na piersi i zaczęłam wpatrywać się z lampkę nocną na stoliku obok kanapy, gdy nagle mój telefon zawibrował.

To Anabel, siostra mężczyzny. Tak długo z nią nie rozmawiałam, nawet nic nie pisałam, i właśnie tego dotyczył jej sms.

Postanowiłam do niej zadzwonić.

-Hej Ann. - przywitałam się.

-Co znowu zrobił ?  - zaczęła.

-Hm ? - zmarszczyłam brwi.

-Dba o ciebie ?

Zamknęłam oczy i westchnęłam.

-O tak, aż za bardzo. W poniedziałek planujemy wrócić do swoich uniwersyteckich obowiązków.

-Jednak słyszę, że nie chodzi tu o powrót do nauki. Co się dzieje, Julio ?

Skrzywiłam się.

-Oh, Ann.. - złapałam się za czoło - On tyle ukrywa. To taki skomplikowany mężczyzna. - spojrzałam na sufit czując, że pieką mnie oczy.

Wtedy w drzwiach stanął Zayn. Zapukał cichutko, co zmusiło mnie by spojrzeć w jego stronę.

-"Anabel" - powiedziałam do niego bezgłośnie.

Skrzyżował ramiona na piersi i czekał aż skończę.

-Co dokładnie się stało ? - zapytałam.

Zayn otworzył szerzej oczy. Pewnie usłyszał pytanie siostry ze słuchawki. Zerknęłam na niego.

-On...

-"Proszę". - powiedział również bezgłosie i pokiwał głową.

Więc rodzina nie wie.

-Coś dzisiaj marudzi.  - uratowałam się. Albo jego. - I nie rozmawia za mną za dużo. Prawie w ogóle. - gdy to mówiłam, patrzyłam mu prosto w świecące oczy.

Spuścił głowę.

-Mała, przyciśnij go. Wiesz, mam za moment klienta, ale zadzwonię przy najbliższej okazji, okej ? Porozmawiam też z nim.

-Nie musisz.

-I tak to zrobię. Buziaki !
-Papa. - odłożyłam telefon na bok i spojrzałam na Zayna ciężko wzdychając - Ile już tu jestem ?

-Jakieś dwie godziny. - wzruszył ramionami - A czuję się, jakby to były dwa miesiące.

-Już wiesz, jak musiałam się czuć, gdy rozstaliśmy się na trzy lata.

-Nie rozmawiajmy o tym... - pokręcił głową i usiadł na brzegu kanapy.

Przeczesałam palcami jego włosy.

-Nic mi nie mówisz. Kompletnie. - zabrałam rękę, gdyż w mojej głowie ponownie pojawił się obraz półnagich kobiet w jego albumie.

-Zniszczyłem te zdjęcia. W gabinecie mam niszczarkę. - rzekł ze spuszczoną głową  - Miałem zrobić to już wcześniej, ale jakoś.... - wzruszył ramionami - Musiałem zapomnieć.

-Naprawdę to zrobiłeś ?

-Mogę pokazać.

-Nie trzeba. - pokręciłam głową. - Nie było ci szkoda ?

-Oczywiście, że nie. - złapał mnie za rękę i ucałował wierzch mojej dłoni - Ty jesteś moją jedyną. Teraz jedynie marzę o   t w o i c h   zdjęciach w takim albumie.

-Nie dostaniesz ich zbyt prędko. - spuściłam wzrok i powierciłam się lekko.

-Ale nie zaprzeczasz ? - uniósł brew.

-Co ?

-Że będę kiedyś takie miał ?

Zachichotałam i uderzyłam go delikatnie poduszką w ramię.

-Jednak... - zaczęłam - Widzę, że razem z tymi zdjęciami straciłeś coś cennego. Prawda?

-Przez długi czas patrzyłem na te zdjęcia, oraz robiłem kolejne.

-Chwila, to ty je robiłeś ?

-Tak. - skinął głową - Wracając...patrzyłem na nie przez pierwsze lata mojej profesury... - zaczął muskać opuszkami palców mój policzek - By wymazały chociaż na chwilę pewną anielską buźkę z mojej głowy, bym nie musiał cierpieć z tęsknoty za aniołem który spędził ze mną noc w gruszkowym sadzie. - rzekł cicho.

I te słowa mówione były jakby wierszem...

    W sobotę rano musieliśmy razem z Zaynem jechać do szpitala, by jeszcze raz prześwietlono mi nogę.

-Jesteś pewien, że to potrzebne ? Pewnie sporo kosztuję. - mówiłam siedząc na przednim siedzeniu Jaguara.

-Jest darmowe, skarbie, i tak, bardzo potrzebne, ponieważ musimy wiedzieć, czy kości się poprawnie zrastają.

-Oh.. - spojrzałam przed siebie - No dobrze.

Wydawało mi się, że na mnie zerknął. Nie, jednak naprawdę zerknął.

-Może wyproszę od lekarzy zwolnienie na kolejny tydzień.

-Zayn, muszę uczęszczać na zajęcia. Ty tak samo, ktoś powinien je poprowadzić. No i przecież będę u ciebie przez ten tydzień, tylko rozdzielimy się na te 5 godzin. No i do tego mamy razem zajęcia prawie codziennie. Po trzy razy.

-Ale na nich nie mogę wziąć cię na kolana i zrobić masażu.

-O tak, wczorajszy masaż był świetny.

-I tam nie znajdziemy gorących kąpieli, ciepłego łóżka, z którego wychodziliśmy dopiero w południe. - westchnął "rozmarzony" i patrzył na mnie wyczekująco.

-Nie kuś mnie, to nie działa.

-Na pewno ?

-Działa, ale udaję. - szepnęłam z uśmiechem.

-Chociaż jutro pośpimy do południa. A nawet dłużej, trzeba jakoś zakończyć ten tydzień.

-Nie, nie, nie. Obiecałeś, że zabierzesz mnie do kościoła.

Zagryzł wargi.

-No tak.

-Nie chcesz iść, prawda ? - skrzywiłam się.

-Pewnie, że chcę. Dla ciebie. - spojrzał na mnie - Ale nie powinienem.

-Każdy ma taką powinność, ty również. - położyłam dłoń na jego nodze. 

Podniósł ją i pocałował delikatnie moje palce.

       -I po co panikowałeś ? - pytałam rozbawiona, gdy usiadłam na krześle w poczekalni.

-Nie marudź. - złapał mnie za nos - Idę jeszcze po zwolnienie za ten tydzień.  - nachylił się - Ciesz się, nie dał mi zwolnienia na przyszły i w poniedziałek wrócimy do twojej nudnej rzeczywistości.

-Nudnej rzeczywistości. - zaczęłam go przedrzeźniać i pokazałam mu język. - Nie będzie nudna, gdy będziemy już po zajęciach, profesorze.

-Mam taką nadzieję. - pocałował mnie lekko - A po powrocie liczę na rewanż z masażem.

-Masz to jak w banku.

Uśmiechnął się, pocałował mnie jeszcze raz i poszedł do doktora.

Gdy zaczęłam przeglądać coś w telefonie usłyszałam męski głos.

-Julio !

Spojrzałam w bok.

-Travis ? - zamrugałam zdziwiona.

-Hej, już zdrowa ? - usiadł obok mnie i przytulił mocno. - Oh, brakowało mi cię. - spojrzał na mój opatrunek - Uuu, jak noga ? 

-Już lepiej. Co tu robisz ?

-Przywiozłem kumpla z naszych zajęć, zdejmują mu gips z ręki. A ty ?

-Byłam na jeszcze jednym prześwietleniu.

-Doprawdy ? Kto cię przywiózł ?

-Oł..

-Julio ? - znowu czyjś głos.

Tym razem to był Zayn stojący za mną.

Przypominam, żebyście w komentarzach napisały co myślicie o tym, co napisałam wyżej :) 

I o instagramie ^^ 

https://instagram.com/xjolcia/ :)